ikilem..

Bunu senle paylaşmaya çok fazla ihtiyacım var.Tam da şu anda.Belki yarın bu kadar çok istemeyebilirim.Paylaşmalıyım işte..Söyleyemezsem eğer sanki yarım kalacakmış gibi herşey.Sonrasındaysa pişman olucakmışım gibi ama.Sanki sen "niye daha önce söylemedin peki ?" diye soracakmışsın gibi benim bu söylediğim şeyden sonra.
Ama..
Ya söylersem ve senin buz kestiğini görürsem ya da çok daha farklı hiç beklemediğim bir tepki verirsen..ve ben "keşke" dersem..

Ya da sen beni sevmekten sonsuza dek vazgeçersen..
Yoo..Buna katlanamam.Belki de katlanabilirim.Ama ilk etapta mahvolurum biraz.Biliyorum; şu anda ne söylesem pek şaşırmayacak bi ruh halindesin.Belki hep böyleydin.Ama ya buna şaşırırsan ve ne söyleyeceğini bilemezsen ve o sessizlik anı bir ömür gibi gelirse ikimize de..

Ne yaparım ?

Çekip giderim heralde bunu ikinci kez yaptığıma lanet ederekten.. Olur olmaz, durumla hiç ama hiç alakası olmayan küfürler ederim,yolun üzerindeki asırlık çöplere ya da o çöpü oraya atan insanlara küfrederim.Kendime küfrederim, hayata lanetler okurum.Sonra üzülürüm ama hiç belli etmeden eve gelir köpek gibi yemek yerim,midem ağrır.Keşke bu kadar çok yemeseydim çünkü içki de içemicem şimdi diye hayıflanmaya başlarım.

Ama içki içmem gereklidir o anda.Şarap almaya karar veririm.Dolayısıyla midem biraz rahatlasın diye gider 2 kilometre ötedeki marketten alırım şarabımı..Küfretmekten yorulduğum için ama içimi de dinlemekten korktuğum için olabildiğince seyir halinde yürürüm yollarda, insanlara bakarım çaktırmadan yada evlere, penceleri falan sayarım yada üzerinde yürüdüğüm parkeleri hatta 2 parke arasındaki çizgiye basmamak için elimden geleni yaparım çünkü basarsam bu iyi bişey değildir,olmaması gerekir.Bütün bunlarla meşgul ederken kafamı eve varmış olurum zaten.

Anneme çaktırmamaya çalışsamda, herzaman nasıl anlıyorsa ve görüyorsa ( çakmadığı bazı zamanlar da var elbet ) yine görür ve ağlanıp sızlanmaya başlar yine alkolik mi oldun sen başıma diye.Bense ses tonumu alabildiğince iyimser yaparak " saçmalama anne, ne alkoliği sadece biraz kafa dağıtmak bu.Hem sen ne zaman gördün benim içip içip bağırdığımı,etrafa saldırdığımı?Yapma ne olur.."
Bu cümle onu o an idare eder ve ben yüzümdeki gülümsemeyi çıkartıp koltuğumun yanıbaşına koyarım çünkü odaya girdiğin de annem tekrar lazım olucaktır bana..

Sigara arkasına sigara yakarım içkimden azar azar yudumlar alırken.Çünkü saatler boyunca içmek isterim sanki.Saatler boyunca düşünmek, yazmak,çizmek,parçalamak,bölmek,kendimle hesaplaşmak..

Şarap biter,sigaramda öyle.Ama ben bitmem.Yarın mutlaka devamım gelir.
Sonra sızar kalırım koltuğumun üstünde.Kardeşimde fotoraflarımı çeker ve sırıtır.Çünkü bundan aşırı bi haz duyar.

Ne kadar da çok beyin yorucu bütün bunlar!

Dolayısıyla affetmelisin beni..
Üzgünüm..
Belki başka bi zaman..