İkinci bir şans verdi Tanrı insana..yine de yaptık aynı hatayı..

Yürekten hissediyorum.
Çok ama çok uzak bi zamanda yine yaşadı insanlar.Sevdiler,üzüldüler,yaptılar,yıktılar ama hep değer verdiler.
Bişeyler yanlış gitti.
Ve sonra pişmanlık hissini tattılar.
Tanrı güzel elleriyle yeniden yarattı dünyayı..
Denizleri,ovaları,yazı,kışı.
Çünkü kıyamadı insanlara.
Çünkü o sonsuz bir sevgi ve merhamet kaynağıydı..
Çünkü biz insandık
ve herkes ikinci bir şansı hakediyordu.
Anlık görüntüler bahşetti sadece beynimize.
Ki insanlar buna "dejavu" dedi.
Ama insanlar hep devam etti aynı hataları yapmaya..
Ve tanrı güzel yüzüyle gülümsedi..


*   *   *




Elbette bu sadece kişisel bir fikir.
Ne bir onay beklerim ne de kızarım aksini iddia edenlere.
Şu aralar bir sürü  dejavu yaşıyorum.
Yaptığım hatalar da fazla epeyce.
Farkında olduğum,bile bile yaptığım ve sonrasında ise pişmanlık duyduğum hatalar hemde.
Almamam gereken ama almış olduğum saçmasapan koltuklar da buna dahil tabi!Ve buna benzer bir sürü şey.
Koltuklarımın üstünde daha bir süre oturabilirim.Evime gelen arkadaşlarımı en güzel bi biçimde ağırlayabilirim.
Ve pek tabii bi süre sonra hepsini anneme postalayıp çok daha güzel koltuklar alabilirim.
Ama en çok koyan,en rahatsızlık veren  iki insan arasında gidip gelmenin verdiği rezil his ve bir tercih yapmanın zorunluluğu.Ve yapacağım tercih her ne olursa olsun hep o diğer seçeneğin beynimi içten içe yiyip bitirecek olması.
İyi hissederken bi taraftan, aynı anda berbat bi suçluk duygusu içindeyim.
Yaptığım hiç bir işe odaklanamıyorum.
Uyuyamıyorum.
Geç kalıyorum.
Kişiliğimden ödün veriyorum.
Bir tarafta 5 seneden sonra ilk defa bişeyler hissedebildiğim çok güzel bir insan,
diğer tarafta ise vakti zamanında çok etkilendiğim ama birşeyler yaşayamadığım diğer bi insan tesadüfen karşılaştığım.
Ne kadar da uyumluydu herşey halbuki!Aşk şarkıları dinlemeye başlamışken evimde, daha az şarapla sarhoş olabilip daha çok işime odaklanmışken tüm düzenimin alt üst olmasına fena halde kıl olmuş durumdayım.
5 seneden bahsediyorum ben!
Anlamsız geçen 5 yılın ardından anlamlı bişeyler yaşamaya başlamışken
bu ikilemin arkasından gelmesi ve böyle sınanmak üzücü.
Şimdi ne yapacağımı bilmiyorum.
2 tane güzel insan, 1 şişe şarap,yine bunalım şarkılar
ve bir adam.
İstiyorum ki biraz olsun düzene girsin hayatım artık,
hata yapmayayım ve pişmanlık hissi uzak olsun.
Ve anlıyorum ki ;
galiba herşey sadece bir tercih meselesi..
Üçüncü şansı dilemeyi beklemek ise
galiba yeterince insani..